Tunnelplan 110

Ik ben toch zeker Sinterklaas niet…..

Bij het lezen van een mail in juni moest ik aan dit liedje van kinderen voor kinderen denken.
Het stond er echt, ik was de gelukkige winnaar van een prijs, een volledig verzorgd lang weekend naar Valencia in Spanje.

Vaag kon ik mij nog herinneren dat er bij een mailing van het bedrijf MCA in januari een prijsvraag stond.
Maar het werd mij goed duidelijk toen Eg mij de prijs ( zie http://www.weekendvalencia.nl ) overhandigde.
Bij het doorlezen van het boekje 100% Valencia begon het bij ons al wat te kriebelen





Zaterdag 11 september zijn Margret en ik vertrokken met de trein naar Schiphol en na een vlucht van 2 ½ uur stonden we al om 14.00 uur op het vliegveld van Valencia bij een aangename temperatuur van 30 graden.
Toen met de taxi naar het hotel Melina Plaza midden in het hart van de stad.

Direct werd bij het begin, van de eerste wandeling uit het boekje, al duidelijk dat Valencia erg veel te bieden had.
Het oude gedeelte van stad gaf vele mooie doorkijkjes en de smalle straten zagen er kleurrijk uit. Het viel op dat, in tegenstelling met andere Europese steden, het er erg schoon was, zelfs in de kleinste steegjes.
Ook veel groen in de grotere straten waar in het midden prachtige voetpaden met bankjes voor de wandelaars zijn.




Zo’n 50 jaar geleden is de rivier die midden door de stad loopt afgedamd en via een kanaal buiten om geleid.
De brede rivierbedding werd niet gebruikt als snelweg maar er ontstond een prachtige slingerende tuin waar wandelaars en fietsers rustig kunnen vertoeven.
Opvallend was dat er in dit gebied veel gezinnen waren met kinderen en om de paar honderd meter was er wel een speeltoestel te vinden en overal bankjes.
En nergens kruisingen met wegen omdat de bruggen nog steeds in het zand staan.
Na een prachtige wandeling waren we toegekomen aan een late lunch (de Spanjaarden lunchen zo wie zo erg laat).

Voor we het merkten stonden we in een restaurant met allerlei lekkere dingen.
En omdat ons Spaans niet al te best is probeerden we het in het Engels.
De bediening had er geen moeite mee en bij navraag bleek ze een Zweedse vader en een Italiaanse moeder te hebben, internationaal dus.




Toen het donker geworden was hebben we de stad verder bekeken. In de avond ziet het Centrale station midden in de stad er echt sprookjesachtig uit en is de moeite waard te bezichtigen.
Ook ’s avonds heerst er nog een aangename temperatuur wat direct vraagt om te eten op een terras. Om 23.00 uur zaten we achter een lekkere Anglerfish met een goed gekoelde frisse witte wijn, de eerste dag kon niet meer stuk.




Zondag begon met een uitstekend ontbijt en buiten was het al weer 30 graden.
De drukke straat voor ons hotel was ineens erg rustig. Opeens zagen we een Nederlands en een Italiaans team midden op straat staan terwijl het Wilhelmus van Orange klonk.
De straat was veranderd in een speelveld alleen je kon niet zien wat er gespeeld werd.
Navraag bij een van de Nederlandse spelers leerde ons dat het hier ging om de Europese kampioenschappen Pelote (nooit van gehoord). Het is een soort kaatsspel en ons land draait in Europa goed mee.




Maar we gingen verder en liepen de 2e wandeling uit het boekje. Deze liet het moderne Valencia zien. Echt imponerend is het operahuis Palau de les Arts. Maar dat kun je niet vertellen dat moet je zelf zien. De gebouwen die er achter staan zijn even imposant.
En overal bankjes waar je in de zon kunt genieten.

Op een terras waarschuwde de ober dat het meer dan 45 minuten kon duren voordat wij onze paella kregen geserveerd want dat moesten we natuurlijk wel proberen. Met alweer een glas goed gekoelde frisse witte wijn was dat voor ons geen straf.

Maandag morgen na het ontbijt haalde Jorge ons op van het hotel.
Even buiten de stad achter de trainingsvelden van de voetbalclub Valencia staat het moderne bedrijf Power Electronics waar David ons een interessante rondleiding gaf. Men bood ons een lunch aan, alleen het probleem was dat er om 14.00 uur nog geen enkel restaurant open was.
Na wat telefoontjes ging het restaurant een kwartier eerder open en konden we genieten van een opmerkelijke lunch.

De tegenstelling was groot toen we een paar uur later weer in Nederland kwamen, van zonneschijn en 30 graden naar regen en amper 16 graden, maar dit geweldige reisje neemt niemand ons meer af.


En dan komt natuurlijk direct de vraag naar boven, wat heeft dit met het Tunnelplan te maken?
Niets dus, maar wel leuk voor ons!!
Volgende keer dus weer een normale Tunnelplan.

Meer informatie op http://www.tunnelplan.nl/tunnelplan.htm